Bu çocuklar neyi anlatıyor, neyi temsil ediyor? O kadar basit ki.. Birkaç kelimeyle ifade edilebilecek bütün güzel şeyleri.. Sevgi, dostluk, barış, insanlık.. Peki ya o suya düşen ateşler nasıl ifade edilir.. Kan (yazarken bile ürperdim), korku, ölüm, karanlık, acı..
Çocuklar biz insanlardan(büyüğüz ya biz) daha farklı düşünür. Yargısız, temiz, doğru.. Ve biz onlara verdiklerimizle, yaşattıklarımızla sorumluyuzdur. Çünkü onlara bu dünyadaki bütün güzellikleri vermek bizim görevimizdir. Zaten onlar annelerinin-babalarının, sevdiklerinin yanında sağlıklı oldukları zaman; uçurtmalarla, balonlarla sokaklarda bağıra-çağıra oynadıkları zaman, okula öğrenmeye gittikleri zaman, bisiklete bindikleri, gece yataklarında renkli düşlere daldıkları.. zaman çok mutludur. Bütün bunların hepsini göremeyen ya da çok azıyla yetinen çocuklar var bu dünyada. Bu nedenler savaş, acımasızlık.. yüzünden çıkıyorsa, o halde ben susamam. Çünkü bu haksızlıktır. Bütün çocuklar, insanlar iyi şartlar altında yaşamayı hak eder. Bu hakkı elden almaya söz bulamıyorum..
Ama çocuklar, insanlar umut etmeye, yüreklerinden kopanları paylaşmaya devam ettikleri sürece, sesimiz çıkıyorsa dünyadaki bütün zulümler için.. umut hala vardır.
Aklıma Nazım'ın bu şiiri geldi. O kadar iyi söylüyor ki..
Dünyayı Verelim Çocuklara
Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne
allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar
oynasınlar türküler söyliyerek yıldızların arasında
dünyayı çocuklara verelim
kocaman bir elma gibi verelim sıcacık bir ekmek somunu gibi
hiç değilse bir günlüğüne doysunlar
bir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığı
çocuklar dünyayı alacak elimizden
ölümsüz ağaçlar dikecekler
Nazım Hikmet
